O książce: 1966 / „Shilappadikaram” czyli „Opowieść o bransoletce” to starożytne indyjskie dzieło poetyckie, jedno z pięciu wielkich eposów literatury tamilskiej. Autorstwo „Shilappadikaram” przypisywane jest bezimiennemu narratorowi występującemu pod pseudonimem Ilango Adigal („książę ascetyczny”). Uważa się, że dzieło powstało między V a VI wiekiem. Historia przesiąknięta duchem dżinizmu i buddyzmu gloryfikuje ludzkie cnoty, a także ilustruje prawa dharmy i karmy. Opiera się na historii cnotliwej żony Kannaha, która po stracie męża na dworze królewskiej dynastii Pandya w wyniku szeregu błędnych decyzji mści się na państwie książęcym, niszcząc jego stolicę. W literaturze tamilskiej, Shilappadikaram wyróżnia się obszernym opisem muzyki, tańca, poezji i innych sztuk, które pozwalają ocenić życie w starożytnych Indiach Dravidyjskich.